Εργαστήριο – ART THERAPY

Στη δημιουργική τέχνη πάντα γίνεται μια συνάντηση. Οι καλλιτέχνες συναντούν τα τοπία, τις ιδέες ή τα εσωτερικά τους οράματα που θέλουν να εξωτερικεύσουν. Όσο δημιουργούν, απορροφώνται μέσα σε αυτά και γίνονται κομμάτι του έργου τέχνης. Ταυτόχρονα όμως, βγαίνουν έξω από αυτό και προσπαθούν να το δουν από διάφορες προοπτικές.

Παρατηρώντας εμένα αλλά και άλλους συναδέλφους μου – όσο και αν έχεις απορροφηθεί κατά την δημιουργία -, φτάνει η στιγμή που αφήνεις κάτω τα εργαλεία σου και πηγαίνεις πίσω, μακριά από το έργο για να το μελετήσεις. Να το παρατηρήσεις από απόσταση και να επανέλθεις αργότερα για τις όποιες αλλαγές. Αυτή η δυνατότητα αλληλεπίδρασης, ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο – το να είσαι μέρος κάποιου πράγματος και ταυτόχρονα να είσαι έξω από αυτό -, είναι η λέξη-κλειδί της επικοινωνίας. Δημιουργείται ένας χώρος, όπου εκεί ζωντανεύει η λεκτική και η μη λεκτική επικοινωνία.

Η τεχνική της θεραπείας μέσω των εικαστικών βασίζεται στη γνώση ότι κάθε άτομο, είτε έχει γνώσεις τέχνης είτε όχι, έχει μια λανθάνουσα ικανότητα να προβάλλει τις εσωτερικές συγκρούσεις του σε μία παραστατική μορφή τέχνης.

Μέσα από τα συναισθήματα μας, ενεργοποιείται το σώμα προς τον δρόμο της υγείας, της αρμονίας..

Έκφραση Λυτρωτική!

Μέσα στο πλαίσιο της εικαστικής τέχνης, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ελευθερία και την ασφάλεια ώστε να εκφράσουν – ζωγραφίζοντας – τον κόσμο γύρω τους και μέσα τους.

Ο κόσμος του εαυτού μας είναι άβυσσος και πολλές φορές παρερμηνευμένος..

Η ανάλυση της εικόνας που αποτυπώνεται στο χαρτί, θα μας δώσει την ευκαιρία για διευκρίνιση και κατανόηση των συναισθημάτων μας, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα για συζήτηση και ερμηνεία του άγχους-φόβου, των εσωτερικών μας συγκρούσεων, των εμπειριών, αναμνήσεων και προσδοκιών μας , με στόχο – τελικά – την αναγνώριση του εαυτού μας.

Η αξία της εικαστικής, και όχι μόνο, ψυχοθεραπείας προσφέρει έναν «καθρέφτη» στα συναισθήματα και στις σκέψεις. Σε αντίθεση με τον προφορικό λόγο, η εικόνα είναι κάτι που μένει. Είναι λοιπόν ένα είδος «χειροπιαστής μνήμης», γιατί ο άνθρωπος μπορεί να επιστρέψει σε μια εικόνα που δημιούργησε παλιά και να τη διερευνήσει ξανά. Εκφραζόμενος κάποιος μέσα από τα δημιουργήματά του αποκτά έναν απόλυτα προσωπικό και ιδιαίτερο τρόπο για να επικοινωνήσει αυτά που γνωρίζει ή αυτά που δεν γνωρίζει και αγνοεί.

Μαρκέλλα Κουφουδάκη